Cocreatie

En toen had ik dan eindelijk contact met haar. In oktober kwamen we elkaar tegen via een facebook discussie.

Sandra de Leeuw met prachtige overeenkomtige gevoelens en dromen zoals ik ze heb.

En dus was het besluit onze handen ineen te slaan zeer eenvoudig te nemen. Zij is al bezig haar kennis en kunde in te zetten voor de sociaal kwetsbare mens, zoals ik dat doe als voorzitter van het European Anti Poverty Network Nederland en droomt van een ‘plek’ waar echt een opvang mogelijk zou zijn. Ik die bezig is die ‘echte’ plek met ONS KantelHuis te realiseren. 1 plus 1 is 3.

Alleen ga ik wellicht sneller, maar samen komen we absoluut verder. Zo blij met deze steun

Zoals Sandra dit zo mooi zegt. “Cocreatie is samenwerken aan een gezamelijk overeenkomstig doel, vanuit hartsbewustzijn. Waarbij het niet langer uitmaakt wie het initiatief heeft opgestart dat zo hard nodig is, en wie er wat doet, of hoeveel iemand doet. Bij cocreatie gaat het erom dat we een hoger doel samen halen, en dat vraagt om een tribe met mensen die dienstbaar willen zijn en bijdragen. Want het doel, dat is wat uiteindelijk belangrijk is.”

Binnenkort gaan we ook face to face kijken naar hoe we deze gezamelijke droom verder kunnen uitbouwen en verwezelijken. En geloof me, ONS KantelHuis gaat er komen. Het is slechts een kwestie van tijd

Ik ben zo benieuwd wie nog meer onderdeel van deze ‘tribe’ gaan uitmaken. 2018… het jaar van het doorkantelen…..

Over overvloed en schaarste

Over overvloed en schaarste

Wat bij mij steeds meer de vraag is, is of het systeem wat er bestaat die grotendeels functioneert vanuit de energie stroom geld, of dat het systeem is waarbinnen ik wil functioneren?

Wil ik mensen steunen in hun proces en zoektocht naar hun ware zelf? JA met Hart en Ziel. Daarvoor heb ik het initiatief ONS KantelHuis gestart.

Wil ik dat doen met geld?

Nou eigenlijk niet. Meer vanuit het bewustzijn dat er mensen zijn die door het op schaarste gevarieerde economisch systeem zelf de collectief op wet en regelgeving gebasseerde gecreëerde schaarste ingeduwd zijn waardoor hun angst voor schaarste steeds wordt bevestigd. En ze daardoor ook (qua geld) daadwerkelijk schaarste ervaren. En voor die mensen wil ik er zijn. Dus dat betekent voor mij een manier creëren dat overvloed in andere waarden zich kan verspreiden. Ik vraag me oprecht af of onze ‘andere aanpak’ en vanuit overvloed werkend en met het middel en energievorm ‘geld’ blijven werken, zoden aan de dijk gaat zetten om het totale systeem te kantelen. En ja.. daar wil ik een bijdrage aan leveren.

Dus is ONS KantelHuis, meer dan alleen een Opvanghuis Nieuwe Stijl. Ze is ook een plek waarvanuit een nieuwe mens, en een nieuwe samenleving kan ontstaan.

Of zoals ooit gezegd.

“A small group of determent and like-minded people can change the course of history” (Mahatma Gandhi)

En daarom wil ik dit huis in eigendom van Stichting Herkansing, zodat ‘we’ niet zomaar ‘weggejaagd’ kunnen worden zodra politieke interesse of plannen weer veranderd zijn.

QuintaAnsem@onskantelhuis.nl

https://www.gofundme.com/KantelHuis

Rechtstreeks doneren is beter! Stichting Herkansing NL93INGB0000773764 o.v.v. ONS KantelHuis

Voor wie wil bijdragen op een andere wijze dan ‘slechts’ financieel. En onderdeel wil zijn van de kleine groep vastberaden ‘gelijkgestemde’ mensen. Hieronder een link naar een google doc waar je jouw naam en andere gegevens in kan vullen. Zodat ik je kan vinden als het zover is dat ONS KantelHuis gaat starten. En als je al eerder iets wil. neem gewoon contact met mij op.

Google Contacten lijst

#BeTheChange because #WeAreTheChange

NB- Ik ben dyslectisch en ondanks meerdere malen ’n taalcheck is het bij mij vrij normaal dat er toch nog fouten in blijven staan. Ik hoop dat u daar aan voorbij kan kijken en dat de inhoud voor zichzelf mag spreken.

De Eigen Armen Ont-Dekt

Wat is dat toch? Het fenomeen dat armen uit andere landen gezien worden als ‘die geholpen moeten worden’ en de armen uit het eigen land niet echt? Waar zit dat toch in?

Nu is dat niet helemaal waar, want er zijn voedselbanken en andere initiatieven van mensen die net zoals ik het ‘erg’ vinden dat er mensen in Nederland door ‘armoede’ te kort komen en daar wat aan/tegen/voor willen doen. Gelukkig wel! Maar toch, in essentie blijkt bijvoorbeeld dat uit donaties voor initiatieven voor de eigen armen, dat dit niet zo hard loopt. Terwijl de acties voor bijvoorbeeld ‘Het Glazen Huis’ miljoenen ophaalt. Wat ik ze van harte gun hoor, want het is niet niks, zo je ouders kwijtraken door oorlog en andere vreselijke dingen. Dat geldt trouwens ook voor kinderen hier in Nederland. Het lijden wat bij jeugdzorg binnen komt, is enorm!

Maar wat ik me afvraag is het volgende:

Is er voldoende besef over de context van armoede? Wat dat betekent? Nou, dat je arm bent in de context waarbinnen je arm bent. Heeft het wel zin om appels met peren te vergelijken? Zijn armen uit Afrika anders arm dan armen in Nederland? Er zijn genoeg verschillen, maar wellicht is arm zijn qua betekenis voor hen die arm is niet zo heel erg verschillend?

Mmm.. hoor ik u bijna denken. Als je aan het verhongeren bent, zoals die mensen in de woestijn, dan is dat echt wel erger hoor dan wat er hier in Nederland gebeurt. Tja.. daar kan ik niet zoveel aan ontkennen. Dat is ontzettend erg! Vooral als je ‘massaal’ aan het verhongeren bent en er geen hulp of niet op tijd hulp komt. Zo in en in triest. Zeker als je dat wegzet in een globaal bewustzijn dat er voldoende voedsel is voor iedereen, als dit voedsel ‘anders’ verdeeld zou worden. Dat deze ongelijkheid niet zo hoeft te blijven, als we anders naar onze wereld en hoe we met elkaar om willen gaan, zouden kijken.

Maar als we nu eens de ‘voorbeelden vergelijking’ los laten en wat meer vanuit een helicopterview naar het fenomeen armoede zouden kijken. Wat is dan de overeenkomst tussen een arme uit Afrika, of Oosteuropa en die in Nederland? Wat is de essentie die je overal tegen komt?

Schaarste

Het blijkt te gaat om het ervaren van tekorten. Tekort aan financiële middelen om voldoende voor jezelf te kunnen zorgen. Te kort aan ondersteuning om vanuit daar weer kansen te kunnen krijgen. Te kort aan oprechte aandacht zodat je je gezien, gehoord en gevoeld weet. Te kort aan erkenning, herkenning en herkenning. Te kort aan vermogen om er zelf uit te komen. En als een ‘tekort’ chronisch blijkt te zijn, dan heeft dit weer effect op het bevattingsvermogen en het vermogen (strategisch) te kunnen plannen. dus op het vermogen om voldoende vooruit te kunnen kijken en de consequenties van bepaalde keuzes te kunnen inschatten (Mullainathan, Shafir, van den Elskamp, & Waa, 2015).

Nu ben ik zelf al bijna 20 jaar lobbyiste in dat armoede terrein. En heb deze overeenkomst binnen de context van Europa steeds weer kunnen zien en horen. En met name voor, door en met de armen uit Nederland. Ik ben een ervaringsdeskundige. Of zoals Alie Weerman het zegt, iemand die ervaring heeft van existentiële grenssituaties of met andere woorden, kennis heeft van de grenzen van het bestaan en die van deze ontwrichtende ervaringen is herstelt en vanuit deze ervaringen anderen helpt hun weg naar herstel te kunnen vinden. Dan ben je in van ervaringen, via ervaringskennis naar een ervaringsdeskundige gegroeid.

Wel… alles uit mijn herstelroute komt samen in ONS KantelHuis vanuit het besef dat de universele overeenkomst van ‘schaarste’ maakt dat ik wil beginnen bij de ‘eigen armen’.

Want uiteindelijk herkent elke arme of uitgeslotene zich in de volgende tekst.

(vanuit Something Inside So Strong)
“The more you refuse to hear my voice. The louder I will sing. You hide behind walls of Jericho. Your lies will come tumbling. Deny my place in time, you squander wealth that’s mine. My light will shine so brightly it will blind you…“

En ik kan deze en onderstaande oproep zo in mijn hart voelen landen.
“Brothers and sisters, When they insist we’re just not good enough“

Ik krijg van dit lied elke keer weer tranen in mijn ogen. Zo ‘gelijkwaardig’ aan wat mensen in de uitkering hier in Nederland ook ervaren. Een gevoel – vanuit wet en regelgeving – dat ze ‘niet goed genoeg’ zijn. Want ja.. in Nederland moet het toch echt wel aan jezelf moeten liggen als je in de uitkering zit en blijft zitten. Wat een miskenning! Wat kortzichtig en wat een ontkenning van wat het met je kan doen in een wereld waar je jezelf steeds moet bewijzen ‘goed genoeg’ te zijn, wanneer je dat door omstandigheden niet of niet meer lukt (van Ewijk, 2015).

Nou ja, je ziet het, dit raakt mij ‘BIG TIME’.

Ik wens een ieder toe dan die kracht te vinden die ook in dit liedje zo ‘rakend’ wordt vertolkt.
“Well we know better, Just look him in his eyes and say, We’re gonna do it anyway. We’re gonna do it anyway, We’re gonna do it anyway… because there’s…..
There’s something inside so strong. I know that I can make it. Though you’re doing me wrong, so wrong. You thought that my pride was gone, oh no…. There’s something inside so strong, oh… Something inside so strong”

En dat is waarom ONS KantelHuis er zal komen. Om mensen weer in contact te kunnen brengen met hun eigen innerlijk licht. Die kracht die er voor kan zorgen dat ze met wat ondersteuning, het leven met al haar uitdagingen kunnen leven.

Leven, dus niet overleven.. maar daarover in een volgend blog meer.

Mullainathan, S., Shafir, E., van den Elskamp, I., & Waa, F. (2015). Schaarste: hoe gebrek aan tijd en geld ons gedrag bepalen: Maven Publishing.

van Ewijk, H. (2015). Omgaan met sociale complexiteit: professionals in het sociale domein (2de druk ed.). Amsterdam: Uitgeverij SWP.