De big WHY van Sandra

Ik heb de neerwaarste spiraal zelf ervaren, de opwaartse spiraal beklommen, mijn kennis, inzichten en ervaringen eraan toe gevoegd en maakte van de spiraal een krachtige springveer om samen met Quinta ONS Kantelhuis mee te lanceren.

Vanuit een prima baan of eigen bedrijf in een neerwaartse spiraal belanden. Door een echtscheiding bijvoorbeeld, het verlies van een baan of de verkoop van een huis met restschuld. Deze mensen belanden van de ene op de andere dag in een compleet nieuwe werkelijkheid.  Het overkwam mij ook en ik zet me daarom  waar ik kan in om ONS Kantelhuis te realiseren samen met Quinta.
 
Na de relatie breuk met een man met een narcistische persoonlijkheidsstoornis belandde ik in een diepe neerwaartse spiraal van faillissement, grote schulden, huisvestingsproblemen en psychische- en fysieke klachten. Ik stond er financieel alleen voor met mijn drie kinderen en had helemaal geen tijd of mogelijkheid om in te storten. Ik kwam in overleefstand te staan en kwam daar bijna niet meer uit omdat verschillende instanties in het systeem elkaar tegenwerkten en mijn vooruitgang daarmee jarenlang saboteerden. 
 
Ik realiseerde me, dat ik met schaamte en schuldgevoel niet uit mijn uitzichtloze situatie ging komen in een systeem dat al lang niet meer naar behoren functioneert. Toen ik aan het eind van mijn eigen mogelijkheden was, met de strop en de pols- en enkelketens van de bijstand om mijn nek. Toen de regels en instanties tegen elkaar gingen werken en ik een grote gapende leegte aantrof qua verdere hulp, moest ik  mijn eigen weg vinden want passende hulp bleef uit.

Opeens realiseerde ik me, dat ik met schaamte niet uit mijn uitzichtloze situatie ging komen in een voor de burgers niet langer  functionerend systeem.

Mijn time-out kwam in de vorm van een kosteloos verblijf van 2 weken in Duitsland, in een oude hoeve gerund door 2 dames. En nadien praktische hulp bij mijn inkomsten en een opzet voor mijn schulden door zijn sociaal team. Wat ik daar kreeg was onbetaalbaar, ik werd gezien als mens in plaats van een dossier, kreeg een luisterend oor zonder oordeel, praktische hulp zonder allerhande protocollen en ik kreeg de ruimte om te huilen en flink te rouwen. Maar wat ik daar vooral (her)vond was hoop, vertrouwen in mezelf en de kracht om door te vechten.