Van idealisme naar kapitalisme

Van idealisme naar kapitalisme, de cyclus herhaalt zich.

Tiny Living is een heuse trend aan het worden en is zich grofweg op aan het delen in twee doelgroepen. Een groep mensen die in Tiny Houses wil leven om de kosten voor levensonderhoud te minimaliseren (en door het gebrek aan betaalbare sociale huurwoningen) en hun carbon footprints willen verminderen. En een groep financieel draagkrachtige mensen die vooral vrijheid willen in bouwen en leefomgeving, of juist in de vorm van een community willen samenwonen met gelijkgestemden.

De aandacht voor Tiny Living is in ieder geval niet onopgemerkt gebleven en is als gat in de markt opgepakt door ontwerpers en project ontwikkelaars wat de prijzen in ieder geval fors heeft opgedreven. Hierdoor wordt Tiny Living voor de eerste doelgroep al bijna niet meer haalbaar.

Laten we de cyclus zich weer herhalen of maken we het inclusief? Kan het één dienstbaar zijn aan het ander of blijven we vanuit het oude paradigma dienstbaar aan het geld?

Deze week zijn we in gesprek gegaan met de gemeente Westerveld. In hun gemeente ligt namelijk al een prachtige historische fundering van 200 jaar Maatschappij van Weldadigheid. Voor velen bekend uit het boek en het toneelstuk Het Pauperparadijs; zie https://www.welkomtoenwelkomnu.nl/

Hoe mooi zou het zijn als we dit in huidige tijdsgeest samen kunnen innoveren van weldadigheid naar welbehagen met een methode die vertrekt vanuit gelijkwaardigheid. De gemeente Westerveld wil graag van betekenis zijn en als gemeente zichtbaar sociaal innoverend zijn en blijven.. Na 200 jaar Maatschappij van Weldadigheid wordt het misschien tijd voor een update naar een Maatschappij der Welbehagen

We leven, zoals transitie-expert Jan Rotmans dat zo fraai zegt, niet langer in een tijdperk van veranderingen maar in een verandering van tijdperk, en dat vraagt om een visionaire blik en diepe transformaties. Het hebben van een visionaire blik geeft richting, echter dat alleen is niet toereikend. Om een daadwerkelijke verandering teweeg te brengen is meer nodig dan het veranderen van omgeving. Ook intern vraagt dat om grote shifts.

Wat kunnen we leren van Het Pauperparadijs en hoe zien wij een Maatschappij der Welbehagen voor ons?

Wat de link is tussen de maatschappij van Weldadigheid en met ONS Kantelhuis, is het feit dat we ons  allebei richten op van betekenis willen zijn voor mensen die even een ondersteuning kunnen gebruiken. Mensen die zich deze ondersteuning niet kunnen veroorloven, omdat het financieel kwetsbaar zijn vaak onderdeel is van hun sociaal kwetsbare situatie.

Op dit moment is de Maatschappij van Weldadigheid bezig om een nieuwe betekenis te geven aan het gedachtegoed van Johannes van den Bosch. Dit door de vrije Koloniën Frederiksoord, Wilhelminaoord en Willemsoord met hun cultureel erfgoed, de plek te laten zijn waar mensen nieuwe kansen worden geboden. Een plek die dient als de Proeftuin van Weldadigheid voor nieuwe perspectieven op het gebied van de sociale zekerheid van nu in combinatie met gezond leven.

Wat onze idealistische visie tot een upgrade van de visie van 200 jaar geleden maakt, is het feit dat wij gaan voor een inclusieve maatschappij. Het samenbrengen van alle kennisgebieden en levensdomeinen, als ook de bijbehorende mensen die samen de maatschappij der welbehagen willen creëren vanuit betekenis geven.. Waardoor er niet zoals in het verleden een ‘exclusieve’ groep ontstaat die door Weldoeners geholpen dienen te worden tot volwaardige burgers. We zijn immers allemaal al volwaardige en gelijkwaardige burgers.
Toen, 200 jaar geleden, waren er burgers en paupers. Zij die rechten hadden (en zich die rechten financieel konden veroorloven) en zij zonder burgerrechten. Die laatste groep waren de paupers, de dieven en de zwervers. En alhoewel we nu allemaal burgerrechten hebben, is deze 2-deling er nog steeds. Sterker nog, Ze lijkt steeds erger te worden.

Door in ONS Kantelhuis uit te gaan van meerwaardecreatie en gelijkwaardigheid. En geld in een ondersteunende rol plaatsen, in plaats van leidend, denken wij dat we hierdoor een inclusieve, daadwerkelijk gekantelde mini-maatschappij met elkaar creëren, die naar buiten toe uitgedragen zal worden. Die op deze wijze haar bijdrage zal leveren aan een broodnodige verandering van onze gehele maatschappij.

Een maatschappij die vanuit een intern gevoel van welbehagen start. Een ouderwets woord dat staat voor eigen kracht en eigen regievoering. Wat alleen kan als er ook voldoende gevoel van eigenwaarde aanwezig is om eigen kracht circulair te kunnen inzetten voor ONS Kantelhuis. En daarvoor zal eerst een verandering in de benadering van de doelgroep moeten plaatsvinden, niet als tweede of derderangs burgers, maar als gelijkwaardig.

Steeds meer mensen voelen zich niet meer thuis in de huidige samenleving. Ze missen de warmte, saamhorigheid, barmhartigheid en het vertrouwen in een samenleving die draait om geld, rendement en efficiency. Waarin systemen en cijfers belangrijker zijn geworden dan mensen. Zo’n samenleving kan rationeel goed marcheren, maar is in feite ziek en maakt mensen ziek. Het punt dat Rotmans wil in het volgende artikel wil maken, is dat we die systemen zelf hebben gebouwd. En hoewel ze ons lang hebben geholpen, keren ze zich nu tegen ons. We hebben echter het vermogen om die systemen te transformeren, meent hij, omdat wij zelf het systeem zijn.

Leestip – https://www.r-evolutie.be/blog/interview-jan-rotmans-omwenteling